Αντίγραφο κάτω μέρους καθιστής γυναικείας μορφής με παιδί δίπλα της. Η γυναίκα συνήθως ταυτίζεται με την Ωρείθυια, η οποία συνοδεύεται από έναν από τους γιους της, τον Ζήτη ή τον Κάλαϊ. Το πρωτότυπο γλυπτό βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου μετά την αρπαγή του από τον Thomas Bruce, λόρδο του Elgin, ο οποίος το 1801-1804, όταν η Ελλάδα βρισκόταν ακόμη υπό οθωμανική κατοχή, απέσπασε από το αέτωμα τα περισσότερα από τα γλυπτά που βρήκε εκεί.

Από το γλυπτό σώζονται τα πόδια της Ωρείθυιας και ο γυμνός κορμός του αγοριού. Η γυναίκα φορά χιτώνα, ιμάτιο και σανδάλια με ψηλές σόλες. Τα δάχτυλα των ποδιών λείπουν. Τα ενδύματά της σχηματίζουν κυματιστές πτυχώσεις που πιθανώς υποδηλώνουν την αόρατη παρουσία του συντρόφου της Βορέα.

Τα δύο αετώματα του Παρθενώνα διακοσμούνται με 50 περίπου αγάλματα υπερφυσικού μεγέθους. Τα γλυπτά, τέλεια δουλεμένα και στις πίσω αθέατες πλευρές, συνθέτουν σκηνές από τους μύθους της θεάς Αθηνάς.

Στο δυτικό αέτωμα εικονίζεται η διένεξη μεταξύ της Αθηνάς και του Ποσειδώνα για το ποιος θα αναλάβει την προστασία της Αττικής. Ο αγώνας γίνεται στην Ακρόπολη με κριτές τους μυθικούς βασιλείς της Αθήνας Κέκροπα και Ερεχθέα και άλλους τοπικούς ήρωες, οι οποίοι δίνουν τη νίκη στην Αθηνά, προτιμώντας το δικό της δώρο, το δένδρο της ελιάς, αντί του αλμυρού νερού που τους προσφέρει ο Ποσειδώνας. Το κέντρο της σκηνής καταλάμβαναν οι δύο πρωταγωνιστές με τα άρματά τους, ενώ τις γωνίες γέμιζαν οι προσωποποιήσεις των δύο ποταμών της Αθήνας, Ιλισσού και Κηφισού. Εξαιτίας των περιπετειών που γνώρισε το μνημείο στους αιώνες που ακολούθησαν, πολλά γλυπτά έχουν χαθεί, άλλα σώζονται ακρωτηριασμένα και άλλα σε μικρά θραύσματα.